สแวงหาห่วงยาง อย่างมีวิสัยทัศน์

                                               

    

....จงฟังเสียงของต้นสนในยามลมสงบ แล้วเจ้าจะค้นพบตัวเองลมหนาวมาถึงเร็วกว่าปกติ ลมที่เย็นยะเยือกหอบใบไม้ให้ร่วงกราวลงสู่พื้นดินต้นสนเก่าแก่เมื่อยามต้องลมพัดก็พลอยโอนเอนไปตามแรงลมด้วยนับเป็นเวลากว่าหกเดือนแล้ว ตั้งแต่ปิงทิ้งบ่อนํ้าที่เป็นบ้านเกิดของเขามาขณะนั้นปิงนั่งขดตัวอยู่ในความมืดของโพรงไม้ซื้นๆ โพรงหนึ่ง ในความหนาวเหน็บชนิดเข้ากระดูกนั้น เขาได้ยืนเสียงกระทบกันของดงไผ่แต่ใจของเขาหาได้อยู่ที่นั่นไม่ มันไม่ไต้อยู่ตรงนั้นมานานหลายอาทิตย์แล้วเพราะมันโบยบินไปที่อื่น ที่ๆ ไม,มีทั้งรูปทรงและเสียง ไปสู่ที่ๆ มีความงดงามอันน่ามหัศจรรย์ปิงค้นพบตัวเองแล้ว ในที่สุด ณ ดินแดนที่อยู่ลึกเข้าไปในจิตที่สงบนึ่ง อาจารย์นกฮูกเป็นผู้ชี้ทางสว่างให้แก่เขาตลอดการทำสมาธินั้น ห่วงยางเป่าลมขนาดใหญ่  บัดนี้ปิงเป็นกบที่แตกต่างจากกบตัวเดิม ทุกเช้าเขาจะใช้เวลานั่งสมาธิอยู่กับความเงียบในจิตใจนานนับชั่วโมงเช้าวันนี้ปิงก็ยังนั่งสมาธิเหมือนวันก่อนๆ แต่ในดวงตาแห่งปัญญานั้น เขาเห็นภาพอันพิสุทธิ้ ไกลออกไป ยอดเขาสูงเสียดฟ้าที่มีหิมะปกคลุม ทอประกายวาววับท่ามกลางแสงแดดของฤดูใบไม้ผลิลำแสงที่อบอุ่นกำลังละลายหิมะให้กลายเป็นน้ำใสเพื่อไหลหล่อเลี้ยงโตรกธารและบ่อน้าลึกในสวน แม้กระทั่งกบที่พูดเก่งที่สุด ก็ไม่อาจบรรยายภาพ และกลิ่นหอมของดอกแมกโนเลีย และซากุระเบ่งบานกลีบดอก'โรยตัวลงสุพื้น ล่งกลิ่นหอมไปทั่ว

....หรือสีสันหวานละมุนของดอกวิสทีเรืย อาซาเลีย และไอริสที่แข่งกันอวดความงามอยู่ข้างบ่อน้าที่เขียวครึ้มไปด้วยตะไคร่น้าขณะกำลังอิ่มเอิบใจอยู่กับมโนภาพที่แสนวิเศษยิ่งนั้น ปิงชึมซับเสียงแห่งความหฤหรรษ์ไปพร้อมๆ กันด้วย ทั้งเลียงขับกล่อมของนกนานาชนิด และเสียงน้าไหลเบาๆ ซึ่งถูกขัดจังหวะเป็นครั้งคราวด้วยเสียงกระโดดน้าของกบหนุ่มสาว แพยางหงส์ราคา ที่กำลังสนุกกับการพยายามสร้างสถิติการกระโดดไกลกันอยู่หัวใจของปิงพองโต เขาอยู่ในสถานที่ที่พวกเราน้อยคนจะโซคดีที่จะได้ไปพบเยือน ระหว่างนั้นเขามีชีวิตอยู่ในมโนภาพของตนเองสายของวันนั้น ปิงได้บรรยายมโนภาพของเขาให้อาจารย์นกฮูกฟัง“เป็นไปได้มั้ยครับ แพยางเล่นน้ำแฟนซี  ที่จะมีสถานที่แห่งความปีติ และความงดงามแบบนั้นบนโลกนี้”

...ปิงถามอาจารย์นกฮูกพยักหน้าเป็นการยืนยันว่าสภาวะที'พิเศษของโลกที่ว่านั้นมีอยู่จริง “มีสถานที่อยู่แห่งหนึ่ง เรียกกันว่าอุทยานแห่งจักรพรรดิซึ่งถือว่าเป็นขุมทรัพย์แห่งหนึ่งในโลกนี้ สถานที่แห่งนั้นเป็นดินแดนแห่งความปีติเหมือนอย่างที่เจ้าได้พบในมโนภาพ แต่การที่จะได้ดื่มดากับความปีติที่ยิ่งใหญ่นั้น เจ้าต้องเดินทางหลายร้อยไมล์ และเผชิญกับความท้าทายต่างๆ มากมาย”อาจารย์นกฮูกบอกปิงว่าสาเหตุที่จะทำให้เราตื่นเต้นได้มากที่สุดจนตัวสะท้านไปทั้งร่างนั้น คือ ความจำเป็นที่จะต้องข้ามแม่น้ำสแปลต“แต่นี่เป็นซะตากรรมของผม” ปิงรีบตอบด้วยเหตุที่ผมต้องการจะนำเสนอนิทานเรื่องนี้ให้ถูกต้องแม่นยำทีสุดผมต้องฃอชี้แจงตรงว่า เป็นเวลาหลายร้อยปีมาแล้ว ที่แม่น้าสแปลต ซึ่งนักเขียนแผนที่ได้ตั้งชื่อที่เป็นทางการไว้ว่าร็อค ริเวอร์ แต่ผู้'ที่อาศัยอยู่,ในผืนป่าซึ่งได้เห็นนักเดินทางจำนวนมากตัวเปียกปอนเมื่อต้องพยายามข้ามสายน้าที่เต็มไปด้วยคลื่นลมสายเดียวกันนี้ นิยมเรียกแม่น้านี้ว่าแม่'น้า สแปลตกระแสน้าที่เชี่ยวกราก และหินที่แหลมคมตลอดเล้นทางน้านั้นอันตรายยิ่งนัก คนพื้นถิ่นต่างทราบดีถึงภยันตรายนั้นเกินกว่าจะคิดเสี่ยงข้ามแม่น้าสายนี้ ไม่มีเหตุผลใดที่สำคัญพอที่จะเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงเพื่อข้ามไปยังฝังตรงข้ามของแม่น้าตังกล่าว 

... “ไม่มีปัญหาครับ”  เช่าห่วงยางแฟนซี ปีงฟันธง โดยปราศจากความกลัวเกรง “ท่านไม่เคยเห็นผมกระโดดมาก่อนว่า ผมกระโดดไกลได้ขนาดไหน ถ้าท่านพาผมไปยังแม่นํ้าสายนั้น ผมจะแสดงให้ดูว่าจะข้ามแม่นั้าไปได้อย่างไรโดยเท้าแทบจะไม่เปียกนั้าเลย นั่นคือพรสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ของผม เมื่อเป็นเรื่องของการกระโดด นั่นคือทักษะของผม”“สิ่งที่คิดอย่างไร้สติ ก็อาจจะจบลงด้วยการกระทำอย่างบ้าบิ่นไร้สติเช่นกัน” อาจารย์นกฮูกสอน“ผมไม่เข้าใจ” ปิงงง“เรากำลังจะอธิบาย” อาจารย์นกฮูกกล่าว “พรสวรรค์เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ในขณะที่ทักษะเป็นสิ่งที่ต้องผึเกฝน”“เราได้เห็นพรสวรรค์ของเจ้าด้วยตาตัวเองแล้ว แต่พรสวรรค์นั้นก็จะไม่สม!5)รณ์หากเข้ากับทักษะไม่ได้พรสวรรค์อาจช่วยเปิดประตูโอกาสให้แต่ทักษะจะช่วยให้เจ้าเดินผ่านประตูนั้นไป“เจ้าต้องพัฒนาทั้งพรสวรรค์และทักษะ มิฉะนั้น เจ้าก็จะไม่มีวันเป็นนายชีวิตของเจ้าเอง”ปิงเงียบไปอึดใจหนึ่ง กะพริบตาแล้วก็กะพริบตาอีก “ผมต้องการเป็นนายชีวิตของตัวเอง”“ต้องการอย่างเดียวยังไม่พอ แต่ต้องลงมือด้วย เจ้าต้องลงมือทำเพื่อเป็นนายของเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต มิเช่นนั้นแล้วเหตุการณ์ทั้งหลายในชีวิตนั่นแหละที่จะเป็นนายของเจ้า”“ผมพร้อมแล้วครับ”“ถ้าอย่างนั้น จะมัวรออะไรกันอยู่เล่า” อาจารย์พกสูกร้องเสียงก้องและแล้วทั้งคู่ก็เริ่มลงมือกันอย่างจริงจังกำหนดการอบรมไม่มือะไรยุ่งยาก ไม,มีอะไรที่จะทำให้ไขว้เขว ไม่มีเรื่องให้ตื่นเต้น แต่เริ่มต้นขึ้นด้วยการสร้างกล้ามเนื้อให้ปิง โดยทำให้กล้ามเนื้อแข็งแรงพอที่'จะรับมือกับความท้าทายของสายนํ้าแห่งแม่นั้าสแปลตปิงเริ่มออกกำลังกายด้วยการคีบหินหนักหนึ่งปอนด์ด้วยนิ้วเท้าขณะห้อยหัวลงมาจากกิ่งไม้นานครึ่งชั่วโมงทุกวัน ในระยะแรก การกระทำดังกล่าวสร้างปัญหาให้ปิงอยู่บ้าง และแม้ว่าแขนของเขาจะล้าขาจะปวด แต่ปิงก็หาได้ย่อท้อไม่





                                                   

ห่วงยางแฟนซี

ความเชื่อเรื่องตำนานสระน้ำเป่าลม มีความอาถรรพ์มาก

                                   

ผี สระน้ำเด็กกล้างแจ้ง ฃมุเป็นเรื่องราวของผีทางภาคเหนือ แต่สำหรับผู้เขียนได้รับฟังเรื่องนี้เกิดฃึ้นที่จังหวัดพะเยา ซึ่งคนที่นั่นก็มีความเชื่อทื้งในแบบฉบับของซาวเขาและซาวบ้าน ซึ่งผสมปนเปบันอยู่มานานนับแต่อดีตกาลแล้ว เป็นเรื่องที่มีความเป็นมาชวนน่าขนลุกขนพองทีเดียวเมื่อสมัยที่ลุงบุญนำ ผู้ใหญ่ที่ผู้เขียนเคารพนับถือยังเป็นเด็ก อายุราว7-8 ขวบ เคยไปอยู่ทางภาคเหนือ แกเคยเล่าถึงความหลังที่ยังประทับอยู่ในความทรงจำ โดยเฉพาะชีวิตความเป็นอยู่คนที,นั่นในสมัยนั้น ซึ่งถือว่าเป็นคนมีนํ้า'ใจดี มีความโอบอ้อมสมานกลมเกลียวเป็นหนึ่งเดียวบันและหลังจากเราได้พูดคุยบันในเรื่องต่างๆ แล้ว ลุงบุญนำก็ได้เล่าให้
ผู้เขียนฟังเกี่ยวบับรื่องราวของผีขมุดังต่อไปนี้...

...ฉัน (ลุงบุญนำ) เคยเห็นคนเผ่าหนึ่งทางบ้านที่ฉันเคยพักอาศัยอยู่ เรียกว่า “ขมุ” (ซนเผ่าขมุ) เขาชอบเดินทางมาหางานทำในตัวเมืองพะเยาบางครั้งก็มากันเป็นกลุ่มๆ ละ 5 ถึง 6 คน เหมือนกับซาวภาคอีสาน สระน้ำเด็กทรงกลม ที่มาหางานทำในกรุงเทพฯ บ้านคนเมืองที่มือันจะกิน ซอบจ้างซาวขมุทำงาน เช่นทำไร่ ทำนา ทำสวนที่บ้านปูกับย่าของพี่คำแก้ว ก็จ้างชาวฃมุทำสวน ทำนา 2-3 คนฉันถามพ่อว่าซาวฃมุเหล่านี้มาจากไหน พ่อบอกว่า ขมุอยู,ไม,เป็นที่ ชอบอาศัยอยู่ตามปาเขาและย้ายที่ทำมาหากินไปเรื่อยๆ พอฉันอายุได้ 10 ขวบ ไม่รู้ว่าซาวฃมุหายไปไหนหมด ภาพที่เคยเห็นเดินกันเป็นหมู่ๆ เพื่อหางานทำก็ไม่เคยเห็นอีกเลยประมาณ พ.ศ. 2484 ก่อนสงครามญี่ปุนจะเกิดขึ้น พ่อได้อพยพครอบครัวไปต่างตำบล ตำบลนั้นห่างไกลจากตัวเมืองมากในสมัยนั้น ถนนหนทางยังไม่เหมือนกับสมัยนี้ ต้องเดินทางกันเป็นวันๆ แสนจะลำบาก ขึ้นเขาลงห้วย ผ่านทุ่งนาไปจนกว่าจะถึงตำบลห้วยลานก็หนึ่งวันเต็มๆ ผิดกับเดี๋ยวนี้ นั่งรถแค่ไม่เกินชั่วโมงก็ถึงแล้วพ่อพี่คำแก้วลูกผู้พี'ของพ่อของฉัน เรา 2 ครอบครัวได้ร่วมกันซื้อที่นาจากลุงชมคนตำบลนั้นไว้แปลงหนึ่ง อ่างน้ำอุ่นเป่าลมเด็ก พอถึงหน้าฝนพ่อก็ลงมือทำนา มีพี่คำแก้วและพี่สาวพี่คำแก้วเป็นผู้ช่วย ตอนนั้นพี่คำแก้วอายุ 15 ปี พี่สาวแก่กว่า 2 ปีที,กลางทุ่งนามีเนินดินเล็กๆ มืต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่งข้างๆ ต้นไม้ใหญ่มีจอมปลวกขึ้นอยู่ เราได้อาศัยเนินดินนั้นพักร่มเงาไม้ เวลาพักงานและกินข้าวกลางวัน เพราะทุ่งนาอยู่ไกลบ้านจึงต้องเตรียมข้าวปลาอาหารมากินที่ทุ่งนาอยู่มาวันหนึ่ง พี่สาวของพี่คำแก้วกลับจากท้องนาก็ล้มป่วยลง พ่อได้พาหมอประจำตำบลมารักษา หมอบอกว่าเป็นไข้ป่า หมอจัดแจงรักษาให้และให้ยาไว้กินเป็นเวลา 5 - 6 วันพี'สาวพี่คำแก้วก็ไม่ทุเลา อาการกลับทรุดลงพูดเพ้อต่างๆ และมักพูดว่า

“อย่าวิ่งตามฉัน ฉันกลัวแล้ว อย่า อย่า...”อยู่ได้อีก 2 วัน พี่สาวพี่คำแก้วก็สิ้นใจ...

สระน้ำเด็ก

รู้ไหมว่าการว่ายน้ำ ช่วยให้กล้ามเนื้อหัวใจแข็งแรง

เท่านั้นไม่พอพอไปถึงกลางทางก็มีอีกคันมาสับเปลี่ยนโดย คันใหม่นั้นก็มีเด็กผู้หญิงถูกจับและเรียงคิวข่มขืนต่อเนื่องสระน้ำเด็กนำเข้า อยู่ด้วยซึ่งสุดท้ายเธออาศัยช่วงเผลอหนีรอดมาได้?ข่าวนี้ปรากฏขึ้นมากลายเป็นเรื่องที่คนสนใจข่าวพูดกัน ทั้งเมือง เพราะเนื้อหาข่าวที่ออกมานั้นมันช่างเป็นเรื่องที่ ทารุณโหดร้ายและดูน่ากลัวเสียเหลือเกินน่ากลัวและพูดถึงกันมาก ให้สนใจกันมากจนเจ้าหน้าที่ ตำรวจเกินกว่าจะมองผ่านได้ ขณะที่ตำรวจเริ่มทำงานจริง จังแต่สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นไปแล้วนั้นก็คือตำพิพากษากับรถตู้หรือ ข่าวที่ถูกสรุปไปแล้วว่ามืแก๊งรถตู้ทำเรื่องเลวทรามเช่นนั้น กระจายไปทั่วเสียแล้วเล่นเอาเวลานั้นใครที่ขบรถตู้เมื่อเฉี่ยวผ่านสาว ๆ เป็น ต้องถูกจับตามองอย่างหวาดระแวงไปทั่วทั้งที่ในเวลาต่อมา เมื่อตำรวจทำงานในเชิงลึก สอบสวนกล้ามเนื้อหัวใจผู้เสียหายอย่างจริงจังกระทั่งติดตามจับกุมรถตู้คันที่เธออ้าง ว่าข่มขืน เธอได้แล้วเรื่องทั้งหมดก็กลับโอละพ่อ เมื่อปรากฏ

ว่าแท้จริงเธอผู้เสียหายนั้นอันที่จริงก็เป็นเพื่อนร่วมแก๊ง กับพวกรถตู้ที่ว่า ที่สำคัญมีสายสนกลในของเรื่องที่พัวพัน ไปถึงเรื่องการค้ายาเข้าไปอีกสเต็ปหนึ่งจากเรื่องที่กลายเป็นที่สนใจและเห็นใจก็เลยสุดท้ายกลาย เป็นเรื่องที่ต้องประณามกันอย่างทั่วถึงหรือแม้แต่อีกกรณีหนึ่งที่หญิงสาวคนหนึ่งอ้างว่าเธอถูก จับคัวไปในรถตู้นิรนาม แต่ระหว่างนั้นสามารถแอบโทรศัพท์ บอกที่บ้านได้ว่าถูกจับเมื่อพี่ชายโทรมาตามอีกครั้งเธอก็บอก ว่าไม่อาจรับสายได้ซึ่งต่อมาพวกโจรรถตู้ก็มาปล่อยตัวเธอไป เล่นเอาเจ้า หน้าที่ ต้องวิ่งออกทำงานอย่างรวดเร็ว เพี่อหาคนกระทำสระน้ำสูบลมสี่เหลี่ยม ความผิดแต่เมื่อสืบไปสวนมาระยะหนึ่งเรื่องก็กลับกลายเป็นว่านี่ เป็นแค่เรื่องปวดหัวของเด็กใจแตกที่อยากหนีออกจากบ้าน ไปเที่ยว แต่ไม่อยากถูกที่บ้านด่าเท่านั้นเองเรื่องที่เกิดเซ่นนี้ ผลเสียมันส่งผลต่อคนให้บริการรถตู้ อยู่ไม่น้อยเพราะไปๆ มาๆห่วงยางคอเด็กเล็ก เมื่อเป็นข่าวผู้ที่ด้องถูกวิพากษ์ และถูกประณามเป็นคนแรกก็คือคนข้ปรถตู้ทั่วไปนั้นเอง ซึ่งแม้ว่าต่อมาข่าวนั้นจะกลับออกมาเป็นอีกเรื่องหนึ่งแต่ คนที่ถูกประณามไปแล้วถูกด่าไปแล้วก็เลยได้แต่ถูกค่าฟรี ไปเท่านั้นนึ่ละค่ะเรื่องที่ไม่น่าเกิดบางครั้งมันก็เกิดขึ้นได้ แล้ว อย่างนี้พี่ ๆ รถตู้จะมีใครออกมาช่วยหรือปกปัองให้กับเขาบ้างไม่เพียงเท่านั้นนะคะ

 ยังมีเรื่องรายละเอียดปลีกย่อยอีก มากที่เกิดขึ้นกับความเข้าใจผิด ตังเข่นกรณีเรื่องบางท่าน ที่ไม่เคยใช้บริการรถตู้นานๆ แต่เพราะค่าโดยสารรถเปลี่ยน ไปแล้ว เมื่อผู้ให้บริการแจ้งว่าขึ้นค่าโดยสารแล้ว แต่ลูกค้า ยังไม่เคยรู้ก็เลยต้องถกเถียงกันสระน้ำเป่าลมขนาดใหญ่ เรื่องอย่างนี้เราพบอยู่ เสมอหรือมีมากมายเข่นกันที่ บางคนคือผู้โดยสารเลวๆ ก็ สระน้ำเด็กไวนิลมีไม่น้อยนะคะซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าเห็นใจผู้ให้บริการเรื่องที่ดิฉันเห็นบ่อยที่สุดก็คือ คนบางคนมากันเป็นกลุ่ม ดังเซ่นขึ้นรถมา 5 คนแต่ตอนลงก็จ่ายค่าโดยสารแค' 4 คน โดยให้อีกคนแอบลงไปเงียบๆ หลบๆ หรือ บางคนเมื่อลง รถได้ก็รืบเผ่นโดยยังไม่ทันจ่ายเงินก็มีให้เห็นอยู่ออกบ่อย อย่างนี้ดิฉันก็อยากถามเหมือนกันว่าโซเฟอร์ที่ต้องนั่งอยู่ หลังพวงมาลัยจะทำอย่างไร ถ้าจะลงวิ่งตามไป ผู้โดยสาร บนรถที่ต้องการไปลงจุดหมาย ข้างหน้าก็ต้องด่าเอา หรือ หากตะโกนด่าไล่หลังไปแบบสะใจบางครั้งคนที่อยู่ในรถก็ อาจจะตกใจและคิดว่าโซเฟอร์คนนี้ปากเสียนิสัยเลวไปเสียอีก หรือที่ดิฉันเห็นบ่อยที่สุดนั้นคือ ผู้โดยสารชนชั้นศักดินา

ที่ไม่รู้ว่าเกิดมาจากตระกูลอันสูงส่งใดถึงต้องมาใช้บริการรถตู้ เป็นว่าขึ้นรถมาเมื่อไรเป็นต้องเริ่มออกปากตำหนิคนขับไป ตลอดทาง ตำหนิแล้วตำหนิอีก ขับข้าก็บ่น ขับเร็วก็ว่า แซง ดันหน้าก็ตำหนิ เบรกกะทันหันเพราะจำเป็นก็ใส่อารมณ์ คุณท่านหลานเธอคงคิดหรือเข้าใจผิดไปละมั้งว่า ผู้ให้ บริการเข้าเป็นคนทำงานสาธารณะ แด่เขาไม่ใช่คนงาน ส่วนดัวหรือขึ้ข้าของใครที่จะไต้สามารถทำอะไรให้ถูกใจไป เสียทุกอย่างไต้ เรื่องเหล่านี้ดิฉันคิดแล้วก็ให้เห็นใจกับ โซเฟอรืไปเหมือนกัน


สระว่ายน้ำเป่าลม

การแข่งขันพายเรือยางได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว อ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่นี่

ก่อนอื่น “เหยียบอารมณ์” ของเราไว้ อย่าให้อาการออกเป็นอันขาด เครื่องมือในการ “เหยียบ'’ การ “กด” อารมณ์ก็คือ คิดทันทีว่า นี่มันคือลูกน้อง ศักยภาพ ความรู้ ความคิด ความรับ ผิดชอบอะไรต่าง ๆ เนิยะ ยังไง ๆ มันก็มี,น้อยกว่าเราเยอะหรือเปรียบเทียบหยั่ง “คนใช้’' ที่บ้าน ที่ทำอะไรไม่ได้อย่างใจแม่เรา แล้วแม่ก็บ่น ใช้ข้าวของเปลือง ชักผ้าไม่สะอาด รีดผ้าไม่เรียบ ถูบ้านก็ไม่ สะอาดทั่วถึง นึกถึงตอนที่คนแก่บ่นนั่นแหละแล้วเราก็เกิดอาการรำคาญเสียงบ่น บอกแม่ไปว่า “อย่าไปบ่นเขานักเลยแม่ ถ้าเขาคิดเขาทำ เรือยางราคาได้หยั่งที่แม่ต้องการ เขาก็ คงไม่ต้องมาเป็นคนใช้เราหรอก”พูดได้ดีนัก จนแม่กลับสำหันมาใส่เรา เข้าตำราว่าแน่ขนาดสอนแม่ รึไง ซวยไปสี เราถ้าคิดแบบนี้แล้ว อารมณ์เราจะเย็นลง คือแบบมองลูกน้องพร้อม ๆหากโอเคกับวิธีแรก คราวนี้สเต็ปต่อมาคือ ถามเธอว่า ให้ความสำคัญ เรื่องอะไรก่อนล่ะเธอว่าปัญหาเรื่องพ่อแม่โอเคหยิบขึ้นมาเลย ว่าไป เรื่องราวรายละเอียดเป็นยังไง เสร็จแล้ว เธอมีความเห็นเรื่องนี้ยังไง รู้สึกยังไง คิดว่าจะทำยังไงต่อไปในเรื่องราวที่เกิดขึ้น มันโทษอะไรใครไม,ได้ มันผ่านไปแล้ว แก่ไข อะไรไม่ได้ คิดไปก็กัดกร่อนจิตใจความรู้สึกเปล่า ๆ มันเป็นเรื่องของเขา ทั้งสองคน เราเป็นลูกจะไปทำอะไรได้มากมายยังไงทำ เรือยางเป่าลมได้อย่างเดียวคือทำใจ เผชิญกับความเป็นจริง แล้วอยู่กับเงื่อนไข เรือยางท้องแบน สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงนี้ให้ได้ เมื่อคิดแล้วคิดอีกว่าแก่ไขอะไรไม่ได้ ก็ ต้องอยู่อย่างที่เป็นนี้ให้ได้เรื่องแบบนี้นายพูดได้ ในฐานะที่เป็นพ่อของลูกตั้งหลายคน แถมมี ครอบครัวมาแล้ว พูดและให้ความเห็นอีกด้านของคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ และ ก็เคย หรือยังเป็นลูกของพ่อของแม่อยู่ แม้จะไม่ครบทั้งสองคนก็ตามแหม แต่เรื่องพ่งเรื่องแฟนเนี่ย มันส่วนตั๊วส่วนตัวว่ะ อยากจะพูด ว่าโนคอมเม้นต์ดีกว่าเลขาฯ แย้งว่า ก็คอมเม้นต์ในฐานะ'พ่อ หรือในแง'มุมของผู้ใหญ่ก็ได้นี่เจออีไม้นี้เข้า นายก็ตกกระไดพลอยโจน งั้นก็ว่ามา เรือยางกลางแจ้ง ปัญหามันอยู่ ตรงไหนฟังแล้วมันก็ไม่มีอะไรพิสดาร นิยายรักของหนุ่มสาวธรรมดาที่นิสัย ใจคอไม่เหมือนกัน ทีแรกคิดว่าเหมือนกันเดี๊ยะ อีตอนหวานชื่น พอเวลาผ่าน พ้นไป จึงเรียนรูได้ว่ามันไปคนละทางแต่เวลาและความสัมพันธ์ มันสร้างพันธนาการทางใจ จน'ไม่รู้'จะแก!'ข ยังไงถูก เรื่องของเรื่องมันจึงทรมานและเจ็บปวดด้วยพิษรักอะไรทำนอง นี้แหละ


     

เรือยาง

ขั้นตอนการประกอบเรือยางท้องแข็ง มีขั้นตอนอย่างไร

 นายใหญ่เห็นแล้วพูดไม่ออก ได้แต่บอกว่าเป็นความคิดที่ดี น่าสนใจ มากก็จะบอกอะไรได้แค1ไหน ในเมื่อนายใหญ่ก็อินชาร์จฝ่ายขายด้วย พูดไปก็ไม่ได้ เดี๋ยวอีกฝ่ายจะว่ายังไงนายใหญ่จึงส่งเรื่องผ่านต่อให้นายของนายใหญ่อีกที เพื่อจะได้ไม่ต้อง เป็นคนสั่ง เป็นคนตัดสินใจ ให้สองฝ่ายมันรู้สึกกันไม่ดีเพราะตนเอง ชอบใจกลยุทธ์นี้ของนายใหญ่ซะจริง จะจดจำไว้ใซในภายหน้า เรื่องเงียบหายไปพักใหญ่ จนกระทั่งมีการประชุมระดับผู้บริหารทุก ฝ่ายตามปกตเรื่องสุดท้ายก่อนปิดประชุม โผล่ขึ้นมาอย่างไม่คาดหมาย ตัวเองก็ ลืมมันไปแล้ว แถมนายของนายใหญ่เป็นผู้หยิบยกขึ้นมาเอง อุปกรณ์พายเรือ ในฐานะเรื่อง ของประธานในที่ประชุมมีการซักถามกันบ้างพอสมควร

ประธานโยนให้คนเสนอโปรเจ็กต์ เป็นคนตอบ นึกในใจว่า คงจะถูกรุมขึงพืดแน่งานนี้ สูดลมหายใจลึก ๆ ตายเป็นตายสิวะสรุปว่าเสึยงผู้ใหญ่ในที่นั้นเห็นด้วย แต่ไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นไปได้ แค่ไหน และปัญหาอะไรจะเกิดขึ้นบ้างประธานใหญ่ให้ทางออกทันที เอาหยั่งงี้ก็แล้วกัน ให้เขาทำควบคู่ กันไปกับวิธีเดิมก็ได้นี่ หากไม่สำเร็จก็ให้เฟดไปเสีย กิฟฮิมอะทไรแอ็ลชัยชนะเป็นของเรา ตื่นเต้นและตกใจ แล้วนี่กูจะทำได้หรือเปล่าวะ เรือยางราคา แนวทางชีวิตการทำงานจึงเปลี่ยน จากกบในกะลาออกสู่โลกกว้าง ย้ายนิวาสถานจากโรงงานเข้าสู่ใจกลางกรุง ตำแหน่งใหม่ งานใหม่ที่ไม,เคย ทำ กับคนอีกเพียงกระหยิบมือ เทียบกับโรงงานก็แค่แผนกเล็ก ๆ เท่านั้น มีอดีตเลขาฯ คนแรกนั่นแหละเป็นมือขวาคนสำคัญ ที่เหลือก็ระดม ลูกน้องที่พูดจาภาษาเดียวกัน ชอบอะไรที่ท้าทาย คนรุ่นใหม่ไฟแรงเข้าเสริม ทีมแน่นอน เลขาฯ ก็ขาดชะไม่ได้ที่ต้องมี ชักเริ่มชินกับการทำงานแบบ มีเลขาฯ ชะแล้วคราวนี้ทิ้งแนวทางเดิมที่เคยทั้งถูกและผิดมาแล้ว เลือกเดินสายกลาง คัดเลือกเอาเลขาฯ ที่จบมาทางเลขาฯ จริง ๆ ดีกว่า แล้วก็อย่าเพิ่งไปคิด หวังตั้งใจแบบที่เคยเป็นมาได้มาหนึ่ง จากสถาบันเลขาฯ ที่มีชื่อในด้านการผลิตเลขาฯ โพรเฟส ชั่นแนลบุคลิก หน้าตาท่าทาง สไตล์และวิธีการทำงานใช่เลย ถูกสืกมาให้ เป็นระดับมืออาชีพปล่อยให้เธอเป็นตัวของตัวเอง ด้วยการพยายามทำตัวให้เป็นไป ตามแนวและวิธีการของเลขาฯ ชึ่งก็จะเท่ากับได้เรียนรู!ปด้วย ว่านายระดับ อินเตอร์นั้น เขาต้องวางฟอร์มกันยังไงบ้าง เพราะรู้ดีว่าตัวเองนั้นหามีฟอร์ม ไม่  เรือยางสองที่นั่ง เป็นนายแบบติดดินชะเคยตัวทำตามรูปแบบวิธีการของเธออยู่พักใหญ่ก็รู้ตัวว่าไม,ไหว มันไม่ใช่ รูปแบบและวิถีของตัวเองในเรื่องการวางฟงวางฟอร์มในฐานะบอส ที่เธอ เรียกแทนชื่อเรา

อะไร ๆ ดูมันยากเย็นเป็นพิธีรีตองไปหมด จะลูกน้องจะแขก ต้อง มีการนัดหมายเข้าพบกันแบบล่วงหน้า เธอจัดเวลาให้เสร็จเอกสารออกเอกสารเข้า ต้องผ่านการบันทึกและร้บรู้ทุกชิ้น ก่อนที่จะ กระจายออกจากโต๊ะเธอไปยังจุดหมาย เป็นอะไรที่มีระบ่งระบบอย่างดีแต่ความโหลยโท่ย เรียบง่ายของนาย ก็ทำให้เธอไม่พอใจอยู่หลาย ครั้ง  เรือยางภาษาอังกฤษ กับไอ้การที่นายเดินถือเอกสารจากโต๊ะไปหาใครต่อใคร แล้วสั่งการ โดยไม่ผ่านการรู้เห็นของเธอถึงเวลานายดันมาถามเรื่องนั้นกับเธอ นายก็โดนแย็บเข้าให้ตาม ระเบียบของเลขาฯ ไปประตูห้องที่เคยเปิดอ้าไว้ตลอดเวลาก็ต้องปิด เหตุผลคือ เธอไม

เรือยาง

การเช็คระบบลมในห่วงยาง และสระว่ายน้ำเพื่อความปลอดภัยของเด็ก ตอนที่ 2

บางครั้งคุณเคยคิดบ้างไหมว่า ในรวิตยองคุณ คุณไม่ได้รับสิงตอบ แทนพอเพียงกับสิงที่คุณได้ทำไป เคยพูดอย่างผิดหวังว่า “คุณก็รู้ว่ามันใม่ สระน้ำเป่าลมเด็กเล็ก  ควรจะเปีนอย่างนี้คุณจำใต้ไหมว่าฉันเองเปีนคนทำงานชินนี้มากับมือ,, ไหม คุณเป็นคนที่พยายามที่จ ะอยู่กับอดีต นีกถีงแต่ความสำเร็จในอดีตใช่ ไหม โปรดเร่อเถิดว่านั่นเป็นวิธีดำเนินชีวิตที่ไม่ถูกต้อง คุณคงไม่ปฏิเสธว่า ไม่มีใครอยากกินอาหารที่เหลิอค้างจากวันก่อน และเช่นเดียวกันไม่มีใคร สามารถจะดำเนินชีวิตอยู่ได้ด้วยความสำเร็จของอดีตเท่านั่น สระน้ำเด็กราคา คุณเคยพบคน ที่ทำงานใหญ่ชิ้นเดียวในชีวิตแล้วก็เขียนหนังสิอเล่มใหญ่เกี่ยวกับงานชิ้นนี้ ต่อมาก็เขียนหนังสิอเล่มเล็กอีกเล่มเกี่ยวกับเร็องนี้อีก หลังจากนั่นก็เขียนแพม- เฟสฑหริอหนังสิอเล่มเล็ก ๆ ปกอ่อนเกี่ยวกับเร็องเดียวกันนี้อีกไหม หากเคย นั่นเท่ากับว่าคนเหล่านั่นบิดเบิอนชีวิตของเขานั่งหมดโดยการพยายามที่จะ ให้คนจดจำงานชิ้นเดียวที่เขาทำ โปรดจำไว้ว่าเมื่อไรที่เราพยายามที่จะมีชีวิต อยู่ด้วยซัยซนะในอดีตนั่นเท่ากับว่าวันนี้เราตายแล้วครั้งหนี้งนายทหารจำนวนหนี้งได้เย้าเฝัาพระเจ้านโปเลียนเพื่อทูลให้ พระองค์เลื่อนดำแหน่งให้นายทหารหนุ่มคนหนี้งเป็นพิเศษ พระเจ้านโปเลียน ตรัสถามนายทหารเหล่านั้นว่า “ทำไมพวกท่านจึงสนบสนุนนายทหาร คนนี้,, พวกเขากราบทูลพระองค์ว่าเนี้องจากนายทหารคนนั้นเป็นผู้ที่มิความ กล้าหาญและมิความเฉลียวฉลาดเป็นพิเศษ เมื่อไม่นานมานี้ก็ได้รับชัยชนะ อย่างมากในการรบ พระเจ้านโปเลียนทรงครุ่นคิดอยู่ครู่หนี้ป๋แล้วตรัสว่า “แล้ววันต่อมาเขาทำอะไรบ้าง,, ไม่มิใครตอบได้แม้แต่คนเดียว เพราะวัน ทีนายทหารคนเก่งรบชนะเป็นวันสุดท้ายที่พวกเยารู้เรื่องเกี่ยวกับเขา สระน้ำเป่าลมสำเร็จรูป จาก ประวัติศาสตร์ส่วนนี้เราจะเห็นว่าในโลกเรานี้มิคนอยู่สองประเภท ประเภทแรก คิอคนที่แสดงความสามารถที่โดดเด่นมากครั้งเดียว และคนที่มิซีวิดอยู่วันต่องเซลล์เม็ดเลือดวันเฟ้อที่จะทำงานที่ดีที่สุดวันใดวันหนี้งของปี หรีออีกนัยหนี้งเราอาจจะพูด ว่าคนประเภทแรกคิอคนที่ทำงานรีบ ๆ และสำเร็จ คนประเภทที่สองคิอคน ที่ด้องใชัความพยายาม บากบั่นกระทำด้วยความอดทน เฟ้อให้บรรลุที่หมาย โปรดเร่อได้เลยว่าหากคุณมิความคิดว่าคุณทำความดีที่เด่นชัดมากเพียงหนี้ง ครั้งคุณสามารถจะมิความสุขอยู่ได้ตลอดรวิต สิวิตของคุณจะขาดความกระ- ฉับกระเฉง เหมิอนไฟที่เหลีอแด่ขี้เถ้า รางวัลของวันนี้มาจากความพยายาม ของวันนี้ ความรักวันนี้นำความรักวันนี้กลับมา แพยางเป่า  คุณไม่สามารถพูดได้ว่า “เมื่อวานฉันรักเขามากเหลือเกิน แต่ทำไมวันนี้เขาไม่รักฉันเลย,, หาก วันนี้คุณอยากให้เยารักคุณคุณจะต้องรักเขาวันนี้ ความรักของวันพรุ่งนี้ยังมา ไม่ถีง ความรักของเมื่อวานนี้ก็หมดไปแล้ว รางวัลของวันนี้มาจากความ พยายามของวันนี้ คุณไม่สามารถย๊มเกียรติหรีอชัยชนะของวานนี้และสามารถ ดำเนินรวิตอย่อย่างมิความหมาย ถูกต้องแล้วที่คุณดีใจในความสำเร็จของ
              

                                

สระน้ำเด็ก

            

การพายเรือคือกิจกรรมกล้างแจ้งที่น่าค้นหา และสนุกตื่นเต้น เร้าใจ ตอนที่ 2

คุณชอบห่อขอปีสวย ๆ ไหม ข้าพเจ้าฟ้อว่าIราหุกคนชอบห่อขอป็สวย ๆ เรือยางสูบลม  ด้วยกันทั้งนั้น ข้าพเจ้าสนใจเกี่ยวกับเรื่อป๋ห่อขอปี ขณะที่เข้าไปในห้างสรรพ สินค้าที่หรูหราแห่งหนึ่งขณะเดินทาง สุภาพสตรีคนหนึ่งกำลังหาสบู่แฟนอี ชนิดหนึ่ง ขณะที่ข้าพเจ้าเองมองดูสินค้าบางอย่าปีที่เคาน์เตอร์ข้าปืหน้าเธอ สุภาพสตรีท่านนี้ไม่ต้องการสบู่ธรรมดาที่เราใช้กันในบ้าน สบู่ธรรมดา ที่ว่านี้จะอยู่ในกล่องเดียวกันสามก้อน ส่วนสบู่แฟนอีนั้นคีอสบู่ที่ห่อด้วย กระดาษแก้วแล้วใส่ในกล่องกระดาษแข็งเล็ก ๆ กล่องละก้อน กล่องนี้ห่อด้วย กระดาษแก้วอีกครั้งหนึ่ง การห่อไม่เพียงแต่ทำให้กล่องนั้นแน่นหนายังท่าให้ เรือยางราคา สวยงามวาววับด้วย ห่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็น่ากล่องเล็ก ๆ ที่บรรจุสบู่กล่อง ละก้อนทั้งสามกล่องไปใส่ในกล่องกระดาษใบใหญ่ แน่นอนกล่องใบนี้ก็ห่อ ด้วยกระดาษแก้วสิ ผูกริบบิ้น ด้านบนของกล่องติดด้วยดอกไม้ปลอมท่าเป็น เรือยางเด็ก  ดอกไวโอเลตช่อเล็ก ๆ น่ารัก ของที่อยู่ข้างในกล่องแสนสวยที่ผ่านกระบวน การมากมายนี้คิออะไร ก็แค่สบู่ธรรมดา ๆ ที่ใช้ท่าความสะอาดร่างกายเพียง สามก้อนเท่านั้นเอง ข้าพเจ้าตกใจแทบซ็อค เมื่อพนักงานหญิงที่เคาน์เตอร์ยิ้ม อย่างอ่อนหวานกับลูกค้าพร้อมทั้งถามว่า “ต้องการห่อเปีนของขวัญด้วยพลาสติกที่ในมคะ ข้าพเจ้าแทบจะไม่ฟ้อหูตัวเองเมื่อได้ยินคำถามนี้ เหตุการณ์อย่างนี้ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขี้นบ่อย ๆ ในชีวิตของเราหรีอ สบู่ที่แสนจะธรรมดาแม้ว่าจะมีประโยชน์ แต่ก็ไม่ได้มีความพิเศษใด ๆ เลย ได้รับการห่อแล้วห่ออีกจนแทบจะมองไม่เห็นจุดประสงค์เดิม จุดประสงค์เดิม ของสิงของในกล่องสวยนี้คิอสิงที่ใช้เฟ้อทำความสะอาดร่างกาย แต่หลังการ ห่อเป็นกล่องเล็ก ๆ แล้วน่าไปห่อรวมในกล่องใหญ่อย่างสวยงาม ความสำคัญ ยองสบู่หมดไปสิน นั่นแสดงว่าคนเราสนใจการบรรจุหีบห่อมากกว่าที่จะนึก ลิงประโยชน์ที่แฑ้จริงของสบู่ในช้วิตของเรากิเช่นกัน  เรือยางกลางแจ้ง เรามักจะสนใจการห่อยองขวัญที่ห่อแล้วห่อ อีกด้วยกระดาษที่สวยงามเป็นประกาย จนเราไม่สามารถมองเห็นสิงสำคัญ ฟ้นฐานยองช้วิตหริอการมีช้วิตอยู่เช่นเดียวกับการที่เราให้ความสนใจงานบ้าน ครอบครัวและการเงินมากจนเกินไป จนเรามองไม่เห็นการมีรวิตอยู่หรือการ ดำเนินรวิตยองเราเอง ในรวิตของคุณ คุณนั่นแหละเป็นผู้แสดงให้ผู้อีนเห็น ว่ารวิตของคุณเป็นอย่างไร คุณแสดงการมีรวิตอยู่ของชีวิตของคุณเอง คงได้ แพยางเป่าลม ยินคนพูดบ่อย ๆ ว่าคุณเป็นผู้แสดงพลังยองสติบ้ญญาเรงสร้างสรรค์ จงอย่า ให้ชีวิตยองคุณถูกห่อแล้วห่ออีกจนมองไม่เห็นแนวความคิดที่สำคัญ ๆ หากคุณ ตระหนักได้ว่าคุณมีพลังทางสติบ้ญญาเรงสร้างสรรค์คุณจะเริ่มดำเนินชีวิต ของคุณอย่างที่คุณตั้งใจเอาไวั แล้วชีวิตของคุณจะสดใสกว่าที่คุณเฝัาฝันเอา ไว้อย่างแน่นอน

                                      

เรือยาง